ratujemy polskie zabytki

   Kierując się troską o wspólne dziedzictwo historyczne pragnę nawiązać do odpowiedzi z dnia 03 sierpnia 2011 roku dotyczącej pałacu w miejscowości Moja Wola położonego w gminie Sośnie.

   Zgodnie z Pana anonsem z dnia 04 sierpnia 2011 roku informuję, iż podjąłem działania polegające na przeprowadzeniu w dniu 29 sierpnia 2011 roku oględzin przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w obecności pracownika Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Poznaniu Delegatury w Kaliszu oraz pracownika Urzędu Gminy Sośnie, którzy stwierdzili zły stan techniczny obiektu.

   W dniu 27 września 2011 roku zwróciłem się do Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Poznaniu Delegatury w Kaliszu o udzielenie informacji na temat podjętych działań w stosunku do właściciela obiektu. W dniu 31 października 2011 roku otrzymałem odpowiedź, iż kilkakrotnie przeprowadzano kontrole zabytkowego obiektu. W wyniku wcześniejszych działań zostały zabezpieczone w pałacu otwory okienne i drzwiowe. W czerwcu bieżącego roku wydano nakaz na wykonanie w terminie do 31 lipca 2011 roku prac polegających na zabezpieczeniu obiektu przed dewastacją w ten sposób by uniemożliwić swobodny dostęp do wnętrza pałacu, a także zobowiązano właściciela do przeprowadzenia prac porządkowych. Właściciel nie dostosował się do powyższego terminu wnosząc o przedłużenie na wykonanie prac zabezpieczających.

   Mając na uwadze, że nieruchomość stanowi własność osoby fizycznej w stosunku do której Starosta dysponuje bardzo ograniczonymi instrumentami prawnymi nadmieniam,iż właściwą instytucją sprawującą nadzór nad zabytkami jest Wielkopolski Urząd Ochrony Zabytków w Poznaniu.


STAROSTA
mgr Paweł Rajski

Ostrów Wielkopolski, dnia 04 sierpnia 2011 r.

EK.410.1.2011

Dziedzictwo kulturowe i spuścizna materialna mówi o nas samych o naszej przeszłości. Kształtuje nasze gusty, postawy, stanowiąc o naszej historii i postawie patriotycznej. Pozostałości po naszych przodkach powinny więc stanowić perły zdobiące  tak nasz kraj jak i nasze małe lokalne ojczyzny. Stąd doskonale rozumiem i podzielam Pana troskę i niepokój o stan w jakim się znajduje pałac w miejscowości Moja Wola.

Działka o oznaczeniu geodezyjnym nr 747 AM-11, na której znajduje się pałac Moja Wola, stanowi własność prywatną i możliwości podejmowania działań gospodarki nieruchomościami są bardzo ograniczone. Jednakże to na właścicielu, zgodnie z przepisami ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z dnia 23 lipca 2003r. (Dz.U. Nr 162, poz. 1568 ze zm.) ciąży obowiązek jego zabezpieczenia przed dalszym niszczeniem i dewastacją.

Mając na uwadze konieczność zapobiegania zagrożeniom mogącym spowodować dalszy uszczerbek dla wartości zabytku, podjąłem działania dążące do stwierdzenia przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego zakresu zaniedbań w tym zabytkowym obiekcie co będzie podstawą wystąpienia do Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków  w Poznaniu o wszczęcie postępowań administracyjnych w stosunku do obecnego właściciela pałacu.

Jednocześnie  informuję, iż o dalszych działaniach związanych z tą sprawą będę Pana w następnych terminach zawiadamiał.

 STAROSTA   

mgr Paweł Rajski

Pałac zbudowany w 1852 roku dla księcia brunszwicko-oleśnickiego Wilhelma, według projektu polskiego architekta inż.Karłowskiego. Zaliczany jest do najcenniejszych obiektów architektury w regionie. Pałac złożony jest z kilku brył 1-2 piętrowy na wysokich piwnicach, częściowo konstrukcji ryglowej wypełnionej cegłą, oszalowany deskami i obity korą z dębu korkowego, sprowadzoną z Afryki. Prawdopodobnie, jeden z dwóch w Europie pałaców, których elewacja jest wyłożona właśnie tą korą (uzupełnione korą dębów rodzimych). Od strony frontowej dwa podcienia wsparte na drewnianych słupach z zastrzałami. Dachy dwuspadowe z ornamentowanymi deskami okapowymi i szczytowymi. Z przodu i z tyłu parterowe aneksy z zadaszonymi tarasami. Wewnątrz pokój bilardowy, sypialnia Księcia i pięć pokoi gościnnych. Stropy we wnętrzu drewniane, wzmocnione belkami, w jednej z nich wiszący po środku sali kuty świecznik w kształcie koła. Od 1885 Od 1885 roku centrum dóbr Moja Wola barona Daniela von Diergardt. Wtedy rozbudowany o człon z jadalnią i w latach 1902-1903 o murowaną pięciokondygnacyjną wieżę z tarasem widokowym (bez elewacji z kory) i piętrowe skrzydło mieszczące m.in bibliotekę i gabinet właściciela majątku. W centralnej części pałacu, 4 pomieszczenia z oryginalnymi drewnianymi sufitami z dekoracją pseudokasetonową. W dwóch pomieszczniach znajdują się malowidła ścienne. Od 1891 własność wdowy po Baronie- Agnes von Diergardt. Wcześniej należał do dóbr międzyborskich. Po śmierci baronowej w 1945r. Sośnie i tereny Mojej Woli zostały wyzwolone przez wojska pancerne Armii Radzieckiej. W pałacu myśliwskim tymczasem nie było gospodarza. Pozostała tylko nieliczna służba i starcy. Pałac został zamknięty i zabezpieczony. Następnie w pałacu ulokowano jeńców wojennych , którzy pracowali w nadleśnictwie przy pozyskiwaniu drewna oraz zalesianiu. W 1948r. w pałacu powstał Ośrodek Doskonalenia Robotników Leśnych. Działalność ośrodka trwała do sierpnia 1950r.. W roku 1949 rozpoczęto kompletowanie sprzętu dla internatu i szkoły leśnej dla młodzieży. W 1950r. w Ośrodku Szkolenia Zawodowego umieszczono klasy eksponowane Liceum Leśnego w Margonnie. W latach 1951/1952 rozpoczęło działalność Technikum Leśne im. Bolesława Bieruta w Mojej Woli. Była to pierwsza w historii leśnictwa szkoła dla dziewcząt. Technikum Leśne zakończyło swą działalność w czerwcu 1975 roku. Pałac pozostał własnością Lasów Państwowych. W latach 1975-1988 ponownie mieścił się w nim Leśny Ośrodek Szkoleniowy, następnie w latach 1988-1992 hotel dla robotników leśnych. Od 1992r. pałac nieczynny. Następnie przekazany gminie i sprzedany osobie prywatnej. W pobliżu oficyna o wystroju podobnym do pałacowego: elewacje wyłożone korą dębową, dachy dwuspadowe z ornamentyką na deskach szczytowych i okapowych. Wokół park krajobrazowy w stylu angielskim o powierzchni 10,1 ha. W 1989 roku uznany za powierzchniowy pomnik przyrody (w tym - z pomnikowymi drzewami - 9 dębami i 2 cisami). Przy jednej z alei alpinarium. Na skraju parku położona jest sezonowa stanica turystyczna Biały Daniel.

żródło: http://www.sosnie.ovh.org/podstrony/palac.html

Jak napisał jeden z internautów: